Oszczędzanie nerek

Dla oszczędzania nerek zarządza się w mocznicy prawdziwej przede wszystkim leżenie w łóżku, zwłaszcza jeżeli objawy mocznicy dowodzą cięższego zatrucia. Spokój obniża przemianę materii, a więc i rozkład białka ustrojowego. Nadto w mocznicy powstającej w przebiegu ostrego rozlanego zapalenia kłębków nerkowych zarządza się wstrzymanie się przez parę dni od wszelkich pokarmów i płynów (leczenie głodowe), zwłaszcza jeżeli zdolność zagęszczania moczu nie jest zbyt upośledzona. W okresie późniejszym a także w mocznicy powstającej w przewlekłych chorobach nerek poleca się leczenie dietetyczne z ograniczeniem białka. Białko zwierzęce (mięso, ryba) wyłącza się w ogóle z pożywienia. Białko niezwierzęce ogranicza się do 3/4, a nawet do 1/2 g na kilogram wagi chorego a w cięższej mocznicy zezwala się przez parę dni tylko na soki owocowe, cukier, kompoty, marmeladę, miód, a następnie w miarę poprawy na nieostre jarzyny, masło deserowe i potrawy mączne, wreszcie na mleko. Znaczniejsze i dłuższe ograniczenie białka nie jest właściwe gdyż wiedzie do rozpadu białka ustrojowego. Dla ułatwienia wydalania z ustroju wytworów przemiany materii przez wzmożenie wydzielania moczu poleca się picie większej ilości płynów w postaci wody, lekkiej herbaty, soków owocowych, wody z sokiem cytrynowym itd. Płyny jednak ogranicza się w przypadkach mocznicy przebiegających z osłabieniem serca, gdyż picie wielkiej ilości płynów, zwłaszcza na raz, może u takich chorych wywołać obrzęk płuc. Ograniczenia płynów może wymagać także obawa powikłania mózgowego istniejąca szczególnie w przypadkach rozległego stwardnienia tętnic. Unika się podawania płynów także w mocznicy powstającej w toku ostrego rozlanego zapalenia kłębków nerkowych. Na większe ilości płynu zezwala się tutaj dopiero wtedy, gdy objawi się już wyraźna skłonność do dobrego wydzielania moczu. We wszystkich innych przypadkach, jeżeli stan żołądka na to pozwala, poleca się pić do 2 litrów płynów dziennie w niewielkich porcjach. Jeżeli chory ma wymioty uniemożliwiające picie płynów, wtenczas stosuje się wlewanie dożylne 200 dekstrozy do 1/2 litra dziennie. Niebezpieczeństwo dołączenia się mocznicy drgawkowej istniejące w przypadkach dużego nadciśnienia usuwamy przez poprzedni upust 500 do 600 ml krwi. Jeżeli mocznica prawdziwa przebiega z obniżeniem ilości chloru w krwi, co zwiększa zatrzymanie mocznika w ustroju, wtedy w mocznicy ciężkiej wprowadza się dożylnie 100 ml 100 chlorku sodu, a nadto stosuje się podskórnie wlewanie 1 litra fizjologicznego (0,91%) roztworu soli, powtarzane w razie potrzeby co 4-6 godzin; w przypadkach średniej ciężkości wlewa się 1 do 11 litra roztworu fizjologicznego soli podskórnie, a w przypadkach lekkich podaj e się większą ilość soli kuchennej. z pokarmami. [hasła pokrewne:  badania termowizyjne, agencja statystów, badanie dopplera ]